Çocukluğumda filmlerini izlerken dünyayla ilişkimizin kesildiğini hatırlıyorum . O bir kahramandı bizim için. Tüm aile oturup izlerken şimdilerde özlenen saadetleri yaşadığımız o dönemlerde…
Zamansız vefatı tüm Türkiye’yi yasa boğdu. Üzerinden tam 24 yıl geçti ama hiç unutulmadı…
Çok değerli sanatçımız Kemal Sunalın ardından eşinin bir yazısı çarptı gözüme. Hiçbir noktalama işaretini değiştirmeden paylaşıyorum .
“Ben sürekli söylenirdim,
Kemal sadece dinler, onunla kavga edilmezdi.
Sonra dönüp, "Hadi bi kahve içelim" derdi.
Ama benim içimi boşaltmamı beklerdi...
Ya da "Bir daha seninle konuşmayacağım" diyerek kapıyı çarpar giderdim...
Çarparım, açarım, "Kahve yapayım mı içelim mi?" derdim..
Hatalıyım, özür dilerim değil de
"Bi kahve yapayım içelim mi?"
Birçok şeyin yerine geçen bir cümleydi bu..
Bu arada kahveyle işimiz yok, söyleyemediklerimizin bahanesiydi o...
Gözleri Kemal'in gözleri, birçok insana albenisi olmayan bir çift göz gibi gelebilir ama çok derin bakardı...
Çok hüzünlüydü bir kere...
Ona ne yaparsanız yapın ya da o size ne yaparsa yapsın en sonunda "Aman üzülmesin" dersiniz...
Bebek gibi. Ezo bile ilkokuldayken ona bebek gibi bakıyordu.
Hepimize merhamet duygusunu çok ağır yaşatıyordu...
(Gül SUNAL)
KEMAL SUNAL Ölüm Yılında Anısına Saygıyla
Işıklarda uyu güzel insan
