Osmaniye sokaklarında sayıları her geçen gün azalan kerpiç evler, kentin aslında yakın tarihine ışık tutuyor.
Kent merkezinde yükselen binalar sebebiyle, araçta giderken veya yürürken pek fark edilmez hale gelen kerpiç evlerin neredeyse hiçbiri 6 Şubat depreminde yıkılmadı fakat kaderine terkedilen bu evleri kim koruyacak?
Güneşte kurutulmuş kerpiçten yapılmış bu yapıların Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından kimisi kültür varlığı olarak koruma altında bulunurken bazıları de maalesef ya çıkan yangılar da ya da yağmur suları sebebiyle harabe hale gelmiş durumdalar.
Kerpiç, toprak, su ve saman ya da tezek gibi organik malzemelerin karışımından oluşan bu doğal yapılar, dayanıklılıkları ve yalıtım özellikleriyle tanınırlar, ayrıca rustik, dünyevi bir görünüme sahip benzersiz bir estetik çekiciliğe sahiptirler.
Kerpiç evler, dünyanın birçok farklı bölgesinde, özellikle az yağış alan ve diğer inşaat malzemelerine sınırlı erişimin olduğu kuru iklime sahip bölgelerde binlerce yıldır kullanılmaktadır.
Kerpiç evler de bu kapsamda eski çağlardan bu yana insanlığın barınma ihtiyaçlarına yönelik çevre dostu yapılar olarak güncelliğini korumaktadır.
Dayanıklılıkları, termal kütleleri ve düşük maliyetleri gibi çeşitli nedenlerle tercih edilen kerpiç evler, binlerce yıldır kullanılan kil, kum ve sudan yapılmış doğal bir yapı malzemesidir. Kerpiç evler, yerel kaynaklı malzemelerden yapıldıkları ve üretmek için minimum enerji gerektirdikleri için çevre dostu olarak da kabul edilir. Ek olarak, kerpiç ev, evin içindeki sıcaklığı düzenlemeye yardımcı olan ve ısıtma ve soğutma için enerji maliyetlerini azaltabilen yüksek bir termal kütleye sahiptir.
Ortalama 50-100 yıllık bir ömre sahip kerpiç ev, insan sağlığına ve çevre sağlığına zarar vermez. Doğal malzemeler ile ev yapmanın değeri günümüzde tekrar önem kazanmaktadır. Doğal yalıtım özellikleri ile de insanların istek ve ihtiyaçlarını karşılayan kerpiç evler maliyet açısından da oldukça ekonomik ve uzun ömürlüdür.
