Milli Eğitim Şurasında alınan bir karar, şurada görüşülen bütün konuların önüne geçti ve tartışmaların merkezine oturdu. Bu tür tartışmalar bazen konunun önemine binaen böyle öne çıkıyor, bazen de gündem değiştirme adına tartışma konularının odağına oturuyor. Osmanlıca Türkçesinin bu şekilde geniş bir tartışma ortamı meydana getirmesi de hem konusunun önemi hem de gündemi değiştirme adına öne çıktı diye düşünüyorum.
Konuyu tartışanlar iki yelpazeden tartışıyorlar. Bir kısmı tarihine, kültürüne, o yazı ile yazılmış milyonlarca eserine kavuşmak, asırlar ve nesiller ile koparılmış olan bağların yeniden inşa edilmesi adına bu yazının okutulması gerektiğini ifade ediyorlar. Ben de bu kanaatteyim. Tarihinden yazı engeli ile koparılan nesiller yeniden tarihi ile buluşacak, geçmişi ile tanışacak, kütüphanelerde yetim bekleyen milyonlarca kitap yeni nesillerle kucaklaşacaktır. Benim açımdan bu nokta çok önemlidir.
İkinci yelpazede tartışanlar ise, içlerindeki siyasi fikri, düşünceyi dışa vuruyorlar. İlmilikten ve ihtiyaçtan doğan bir savunma yerine, geçmişte yapılan bir yanlışı savunmaya devam etmekten ileriye gitmiyor. Mezar taşlarını mı okuyacaklar şeklindeki ruhsuz ve derinliği olmayan bir savunmanın içine giriyorlar. Bu üslup savunmadaki aczin göstergesidir.
Tarihin akışı içindeki bir yanlış düzeltilmeye çalışılıyor, bundan rahatsız olmanın gereği yoktur.
Bence tartışmaya sükunet ve vakar hakim olmalı. Çünkü yeni nesillerin tarihi ile buluşması kısır siyaset tartışmalarına kurban edilmemelidir. “Üslub u beyan aynıyla insan.” Kişilerin içindekini yansıtması normal bir şeydir. Yanlış olan bin yıllık tarih ve kültürümüzün saklandığı bu yazıyı bilememektir. Tarihin kapılarını yeni nesillere kapamaktır. Bu büyük hazinenin kapılarını açacak olan bu yazının öğretilmesidir. Zaman hükmünü icra ediyor ve dere yatağını buluyor.
Osmanlı Türkçesini bilmemek nesiller için büyük bir eksikliktir. Bu mübarek Anadolu topraklarında bin yıl büyük bir medeniyet kurmuş olan dedelerimizi okuyamamak, anlayamamak herkesin vicdanını sızlatması lazımdır. Bu benim tarihim diyerek herkesin okuyup anlaması, tarihini ve geçmişini hatasıyla sevabıyla öğrenmesi bu vatan evlatlarının en tabi haklarıdır. Buna engel olmaya çalışanlar ciddi bir sorumluluk altına gireceklerdir.
Alkışlanacak bir olayı ayıplamak sağlıklı bir ruhun işi olmasa gerektir. Ha gayret, milletin büyük çoğunluğu bu kararı alkışlıyor. O halde milletin hissiyatına tercüman olmalı ve gereği yerine getirilmelidir.
ali_sarikaya@yahoo.com
Bu haber 604 defa okunmuştur.
